دکتر ساغر صالح‌پور، متخصص زنان و رئیس واحد لقاح آزمایشگاهی (IVF) مرکز تحقیقات بهداشت باروری و ناباروری، درخصوص فریز تخمک گفت: هنوز آنقدر روی فریز تخمک کار نشده است که به‌صورت عملی درآید.
دانشیار دانشگاه شهید بهشتی همچنین درخصوص فریز تخمدان افزود: روی این مقوله نیز کار می‌شود و چند مورد حاملگی و چند مورد معدود بچه نیز در خارج ایران گزارش شده است. فریز تخمدان و پیوند دوباره آن به زیر پوست، داخل عضله یا داخل حفره لگن هیچ روش آسانی نیست.
وی با بیان اینکه شاید موفقیت فریز جنین بیشتر باشد، گفت: درصورتی که فرد متاهل باشد به این معنی که اسپرم موجود باشد، می‌تواند فریز جنین انجام دهد. عضو انجمن‌های ایرانی و اروپایی متخصصان ناباروری با بیان اینکه انجام چنین کاری مستلزم انجام IVF و تحت دارو و هزینه زیاد و انجام درمان‌های طولانی و اقدامات پرعارضه و تهاجمی است، به ایسناگفت: فریز جنین بدون علت توجیه‌کننده و قابل‌قبول، نامعقول است.
دکتر صالح‌پور با بیان اینکه فریز جنین در تمام مراکز IVF (لقاح آزمایشگاهی) انجام می‌شود، افزود: انجام این کار به‌منظور به تعویق انداختن بارداری معمول نیست و با دندان بازکردن گره‌ای که با دست باز می‌شود، معقول به‌نظر نمی‌رسد.
خطرات بارداری در سنین بالا
بارداری در سنین بالا می‌تواند ریسک به موارد ذیل را افزایش دهد: لقاح خارج از رحم، بروز حاملگی دوقلویی دو تخمکی، ابتلا به بیماری دیابت در مادران، جداشدن زودرس جفت به‌دلیل فشار خون بالا، افزایش ناباروری، پره اکلمپسی، مرگ و میر مادران درصورت فقدان مراقبت‌های طبی، داشتن فرزند با ژن‌های معیوب (سندرم داون).
بالا رفتن سن ازدواج در کشور عامل افزایش ناباروری اعلام شد که می‌تواند فرصت باروری زوج‌ها را 5تا 7سال کاهش دهد.هرچه سن بالا برود، شانس موفقیت انجام روش‌هایی برای باروری از جمله باروری خارج رحم کمتر می‌شود.
علیرضا زالی، قائم مقام نظام‌پزشکی کشور در این باره گفت که حدود 14میلیون زوج در کشور وجود دارد و حدود 15درصد از این تعداد، (5/2 تا3 میلیون زوج) نابارور هستند.
به گفته وی، بین 120تا 150هزار زوج هر سال به زوج‌های نابارور افزوده می‌شوند که این نشان‌دهنده وجود یک معضل در حال گسترش است.سازمان جهانی بهداشت، سهم نازایی در میان جمعیت بارور ایران را 12درصد اعلام کرده بود که آمار جدید از رشد این معضل اجتماعی خبر می‌دهد.
متخصصان زنان و زایمان یکی از مهم‌ترین عوامل نازایی در کشور را ازدواج‌های دیرهنگام عنوان کرده و گفته‌اند درمان برخی بیماری‌های مربوط به تخمدان با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد.
براساس یافته‌های علمی با بالا رفتن سن بیمار، بیماری‌های مربوط به دستگاه بارداری پیشرفت کرده و در نتیجه آناتومی تخمدان و کارایی آن تغییر می‌کند و فرد به‌خودی‌خود حامله نمی‌شود و باید از روش‌های کمک باروری استفاده کند.
زمانی که زنان در سنین بالا باردار می‌شوند، خطر سقط‌جنین، مشکلات جنینی و کروموزومی افزایش می‌یابد.تاخیر در بچه‌دار شدن برای مردان هم خطراتی دارد، زیرا با افزایش سن تعداد اسپرم‌ها کاهش می‌یابد.
به گفته برخی متخصصان زمان طلایی برای بچه‌دار شدن 18تا25 سالگی است و بعد از سن 30 سالگی به‌دلیل افزایش اختلالاتی مانند فشار خون حاملگی، شانس بارداری کمتر است.این در شرایطی است که سن ازدواج در شهرهای بزرگ کشور به 28 سال و بالاتر رسیده است.
بنا به گزارش ایسنا، میزان ناباروری در جهان حدود 10تا15 درصد گزارش شده است، درحالی‌که این آمار در ایران بیش از 20درصد است.همچنین در تهران میزان ناباروری حدود 21درصد و در برخی گزارش‌ها حدود 26درصد ثبت شده است که این مقدار از معدل جهانی بسیار بالاتر است و می‌تواند نگران‌کننده باشد.
علل مؤثر بر بروز افزایش ناباروری در میان شهروندان تهرانی هنوز روشن نیست اما برخی متخصصان آلودگی هوا و بالا رفتن سن بارداری را عوامل اصلی آن می‌دانند.
بنا به تحقیقات حدود 20درصد مشکلات ناباروری مربوط به مردان و حدود 25درصد نیز مربوط به زنان است و در 50درصد موارد نیز هر دو زوج در بروز ناباروری سهم دارند.
بارداری در سنین بالا و سندروم داون
ژن‌های انسان به‌طور معمول به شکل 46 کروموزومی در سلول‌ها سازمان یافته هستند. یک نوزاد، 23 کروموزوم از هر یک از والدین دریافت می‌کند. اما بعضی افراد با کپی اضافی از کروموزوم شماره بیست و یکم متولد می‌شوند.
این کپی سوم نتیجه یک اختلال در تقسیم سلولی است. این تغییر ژنتیک منجر به عارضه‌ای به نام سندرم داون (Down syndrome) می‌شود. بسیاری از نوزادان مبتلا به سندرم داون دارای عضلات ضعیف هستند، سرشان کوچکتر از حد متوسط است و شکل گوش آنها غیرعادی بوده و چشم آنها اغلب زاویه رو به بالا را دارد.
افراد مبتلا به سندرم داون اغلب دچار عارضه‌های دیگری نیز می‌شوند. این عوارض عبارتند از مشکلات قلبی، تنفسی و شنوایی. بسیاری از این حالت‌ها قابل درمان هستند. در حدود یکصدم مبتلایان به سندروم داون دچار لوسمی می‌شوند که نوعی سرطان خون است.
در ایامی که پزشکی پیشرفت کنونی را نداشت، مبتلایان به سندروم داون به‌طور متوسط ۲۵سال می‌توانستند زندگی کنند. امروزه طول عمر افراد مبتلا به سندرم داون تا 60سال است. اما با اینکه طول عمر افراد مبتلا به سندرم داون افزایش یافته اما آنها در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هستند.
تخمین زده می‌شود که در 25درصد از افراد مبتلای 35ساله و مسن‌تر، علائم بیماری‌های تضییع مغز بروز می‌کند. این عارضه موجب از بین رفتن تدریجی حافظه، تفکر و مهارت‌های استدلالی می‌شود.
سندرم داون شایع‌ترین عارضه ژنتیک عقب ماندگی ذهنی است. اغلب افراد مبتلا به سندروم داون در حد متوسط و یا بیشتر عقب افتاده ذهنی هستند؛باوجوداین‌قادر به حضور در کلاس‌های معمولی‌مانندسایر دانش‌آموزان هستند. در سنین بزرگسالی بسیاری از آنها قادر به داشتن شغل و زندگی مستقل می‌شوند.
